تغییر راهبرد ایران در سال 1366؛ شمال غرب به جای جنوب

مقاله در پاسخ به این سئوال که چرا ایران در سال 66 با تغییر راهبرد عملیاتی، جنگ را در شمال غرب دنبال کرد، به جایگاه و نقش جبهه های شمالغرب و جنوب در راهبرد نظامی ایران و انجام عملیات پرداخته و وضعیت جبهه جنوب و انسداد آن برای انجام عملیات و نیز هوشیاری و حساسیت زیاد عراق را یک عامل موثر بر این تغییر معرفی کرده است. بعلاوه، فعال بودن قرارگاه رمضان و اتحادیه میهنی کردستان در شمال غرب و ترسیم مثبت آنها از این جبهه را تاثیرگذار دانسته است. عامل مهم دیگر در تغییر راهبرد، نتایج کارکردی ماهیت راهبرد نظامی ایران بوده است. در راهبرد نظامی جنگ تا یک پیروزی که از سال 61 و پس از فتح خرمشهر دنبال شد، توان و قدرت نظامی ایران متناسب با تحولات صحنه جنگ و رشد قدرت نظامی عراق افزایش نیافت و لذا در سال 66، ایران قادر نبود با توان محدود خود در جبهه جنوب در مقابل عراق بجنگند. علاوه بر این، الزام دیگری در این راهبرد مطرح بود که بیش از هر زمان دیگر در سال های 65 و 66 خود را نشان داد که براساس آن، ایران نیاز به پیروزی داشت و انجام عملیات پیروز بر هر امر دیگر اولویت داشت تا ماشین دیپلماسی کشور بتواند با استفاده از آن، اراده جمهوری اسلامی را بر عراق و حامیان آن تحمیل نماید. بنابراین سپاه پاسداران در سال 1366 وارد جبهه شمالغرب شد و تا فرودین سال 67 در آنجا عملیات های متعدد انجام داد.